Spotkanie pełne wzruszeń, nadziei i duchowej siły
„Siostra Michaela Rak to osoba, której obecność porusza serce, a słowa zostają w duszy na długo. W krótkim spotkaniu potrafi przekazać więcej niż niejeden długi wykład – mówi prosto o sprawach najważniejszych: godności człowieka, bezwarunkowej miłości i sile nadziei. To zaszczyt spotkać kogoś, kto każdego dnia czyni dobro w tak cichy, a zarazem potężny sposób” — powiedział Lucjusz Nadbereżny prezydent Miasta Stalowej Woli po rozmowie z siostrą Michaelą Rak – założycielką pierwszego i jedynego hospicjum na Litwie, od lat niosącą pomoc chorym i umierającym. 6 kwietnia w niezwykle poruszającej i refleksyjnej atmosferze, odbyło się spotkanie z siostrą w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Stalowej Woli. Wydarzenie połączone było z promocją najnowszej książki siostry Michaeli pt. „Mężczyźni mojego życia”, która w ostatnim czasie poruszyła serca wielu czytelników.
Wraz z siostrą Michaelą oraz Małgorzatą Terlikowską – współautorką książki, zgromadzili się mieszkańcy, osoby zaangażowane w działalność społeczną i charytatywną, młodzież oraz ci, których los zetknął z działalnością siostry Michaeli. Spotkanie z ogromnym wyczuciem i szacunkiem do osoby siostry, jak i do trudnego tematu, który porusza jej książka poprowadził Krystian Fila prezes Stowarzyszenia Odra-Niemen Oddział Podkarpacki.
"Mężczyźni mojego życia" to opowieść szczera, osobista, często głęboko wzruszająca. Nie jest to jednak opowieść o romansach, jak żartobliwie podkreśla autorka – ale o mężczyznach, których spotkała na swojej drodze: bezdomnych, chorych, opuszczonych, umierających – tych, których społeczeństwo często spycha na margines. To właśnie w ich oczach, słabościach i cierpieniu siostra dostrzega Chrystusa. – „Każdy z nich miał imię, historię i godność. Nie byli statystyką ani przypadkiem. Byli mężczyznami mojego życia – bo uczyli mnie miłości, pokory i odwagi” – mówiła podczas siostra Michaela.
Spotkanie obfitowało w osobiste świadectwa, anegdoty, ale i głębokie przesłania o sensie cierpienia, miłości bliźniego, obecności Boga w codzienności oraz nadziei, która nie gaśnie nawet w obliczu śmierci.
Na wszystkie pytanie siostra Michaela odpowiadała z charakterystyczną ciepłą serdecznością i ogromnym poczuciem humoru. Nie zabrakło też momentów ciszy – tych, w których łzy wzruszenia mówiły więcej niż słowa.
Po części oficjalnej uczestnicy mogli nabyć książkę z autografem autorki oraz porozmawiać z siostrą osobiście. Wielu z nich opuszczało spotkanie z poczuciem duchowego umocnienia, wewnętrznego spokoju i przekonaniem, że dobro zawsze ma sens.
Wydarzenie zorganizowane przez Stowarzyszenie Odra-Niemen Oddział Podkarpacki, z pewnością pozostanie w sercach obecnych na długo – jako przypomnienie, że prawdziwa miłość i obecność nie wymagają wielkich gestów, a jedynie otwartego serca.
Siostra Michaela Rak do 2008 roku mieszkała w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie była jedną z założycielek, a następnie kierowała Hospicjum im. św. Kamila. Pomagała w zakładaniu hospicjów w Mińsku, Królewcu oraz hospicjum domowego w okolicach Berlina. W 2008 przeniosła się do Wilna, gdzie zorganizowała pierwsze i jedyne stacjonarne i domowe hospicjum na Litwie, które przyjmuje zarówno dzieci, jak i dorosłych. Zatrudnia dziewięćdziesięciu pracowników na etatach, a dwustu wolontariuszy wspomaga Jej pracę. Roczny koszt utrzymania hospicjum to 7,5 mln zł, z tego 50% pokrywa litewska kasa chorych, a po stronie siostry pozostaje uzbieranie 90000 euro miesięcznie. Dzięki charyzmatowi siostry Miechaeli oraz pomocy wielu osób hospicjum nadal funkcjonuje. Jej praca została wielokrotnie zauważona. Jest bowiem laureatką wielu nagród i odznaczeń. Otrzymała m. in. statuetkę Człowiek-Człowiekowi przyznawaną przez biskupa diecezji zielonogórsko-gorzowskiej za działalność dobroczynną, statuetkę św. Krzysztofa w kategorii „Anioł Miłosierdzia nad Wilnem”, Nagrodę Kuriera Wileńskiego Polak Roku, Nagrodę Miłosierny Samarytanin, Nagrodę „Chluba Litwy” z okazji Dnia Odrodzenia Niepodległości Litwy, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, Nagrodę im. Jana Rodowicza „Anody” oraz Krzyż Kawalerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina.
